21 settembre 2020

Martedì 22 Settembre 2020 nella liturgia




Festa di San Tommaso da Villanova Vescovo e Confessore, Doppio, colore liturgico bianco. Commemorazione dei Santi Maurizio e Compagni Martiri.

Ai Vespri commemorazione di San Lino Papa e Martire (che si festeggia l'indomani).


Al Breviario: Antifone e Salmi dal Salterio del Martedì (I Schema alle Lodi), il resto dal Comune dei Confessori Pontefici. Letture del I Notturno dal Martedì nella IV Settimana di Settembre. Letture del II Notturno, Antifone al Benedictus e Magnificat, e Orazione dal proprio dei Santi, così come la commemorazione. Letture del III Notturno dal Comune ma la IX è della commemorazione.


Messa Statuit dal Comune dei Confessori Pontefici, Orazioni al 21 Settembre:

  • Gloria
  • Orazione della Messa e commemorazione
  • Prefazio Comune
  • Ite Missa est
  • Prologo di San Giovanni


Letture del Mattutino

I NOTTURNO

Lectio 1

De libro Judith

Jdt 8:1-4

Et factum est, cum audísset hæc verba, quæ erat fília Merári, fílii Idox, fílii Joseph, fílii Ozíæ, fílii Elai, fílii Jammor, fílii Gédeon, fílii Ráphaim, fílii Achitob, fílii Melchíæ, fílii Enan, fílii Nathaníæ, fílii Saláthiel, fílii Símeon, fílii Ruben, et vir ejus fuit Manásses, qui mórtuus est in diébus messis hordeáceæ; instábat enim super alligántes manípulos in campo, et venit æstus super caput ejus, et mórtuus est in Bethúlia civitáte sua et sepúltus est illic cum pátribus suis. Erat autem Judith relícta ejus vídua jam annis tribus et ménsibus sex.

Lectio 2 Jdt 8:5-8

Et in superióribus domus suæ fecit sibi secrétum cubículum, in quo cum puéllis suis clausa morabátur. Et habens super lumbos suos cilícium, jejunábat ómnibus diébus vitæ suæ præter sábbata et neoménias et festa domus Israël. Erat autem elegánti aspéctu nimis; cui vir suus relíquerat divítias multas et famíliam copiósam ac possessiónes arméntis boum et grégibus óvium plenas. Et erat hæc in ómnibus famosíssima, quóniam timébat Dóminum valde, nec erat qui loquerétur de illa verbum malum.

Lectio 3 Jdt 8:9-11

Hæc ítaque, cum audísset quóniam Ozías promisísset quod, transácto quinto die, tráderet civitátem, misit ad presbýteros Chabri et Charmi. Et venérunt ad illam, et dixit illis: Quod est hoc verbum, in quo consénsit Ozías, ut tradat civitátem Assýriis, si intra quinque dies non vénerit vobis adjutórium? Et qui estis vos, qui tentátis Dóminum?

II NOTTURNO

Lectio 4

Thomas, in oppido Fontisplani Toletanæ diœceseos in Hispánia natus anno Dómini millesimo quadringentésimo octogesimo octavo, ab optimis paréntibus, ineunte vita, pietátem et singularem in páuperes misericórdiam accépit. Cujus adhuc puer complura dedit exempla; sed illud in primis nóbile, quod, ut nudos operíret, propriis vestibus non semel seípsum exuit. Exacta puerítia, Complúto, quo missus fuerat ut alumnus in collegio majori sancti Ildefonsi litteris operam daret, patris óbitu revocatus, universam hereditátem egenis virgínibus aléndis dicávit; eodemque statim reversus est, et, sacræ theologíæ cursu confecto, adeo doctrina excelluit, ut, in eadem universitáte cathedram ascendere jussus, philosophicas theologicasque quæstiónes mirabíliter explanaverit, interim assiduis precibus sciéntiam Sanctórum et rectam vitæ morúmque normam a Dómino vehementíssime postulans. Quare, divino instinctu, Eremitárum sancti Augustíni amplexus est institutum.

Lectio 5

Religiónem proféssus, ómnibus religiosi hóminis virtútibus et ornamentis excelluit, humilitate, patiéntia, continéntia, sed ardentíssima caritate summe conspicuus, inter varios et assiduos labóres oratióni rerumque divinárum meditatióni invicto spíritu semper intentus. Prædicándi onus, útpote sanctimónia et doctrina præstans, subire jussus, cælésti aspirante grátia, innumerábiles e vitiórum cœno in viam salútis edúxit. Regéndis deínde frátribus admotus, prudéntiam, æquitátem et mansuetúdinem pari sedulitate ac severitáte conjunxit; adeo, ut priscam sui ordinis disciplínam multis in locis vel firmaverit vel restitúerit.

Lectio 6

Granaténsis archiepíscopus designátus, mira humilitate et constántia insigne munus rejécit. Verum, non multo post, Valentinam ecclésiam, superiórum auctoritate coactus, gubernandam suscépit; quam annis ferme undecim ita rexit, ut sanctíssimi et vigilantíssimi pastoris partes expleverit. Ceterum, consueta vivéndi ratióne nihil admodum immutata, inexplébili caritáti multo magis indulsit, cum amplos ecclésiæ réditus in egénos dispérsit, ne lectulo quidem sibi relícto: nam eum, in quo decumbebat cum in cælum evocarétur, ab eodem commodátum hábuit, cui paulo ante eleemósynæ loco donaverat. Obdormívit in Dómino, sexto Idus Septembris, annos natus octo et sexagínta. Servi sui sanctitátem adhuc viventis, et exínde post mortem, miraculis Deus testatam vóluit; præsertim, cum horreum, fruménto paupéribus distributo, pénitus vacuum, repénte plenum invéntum est, et cum ad ejus sepúlcrum puer mórtuus revixit. Quibus aliisque non paucis fulgentem signis, Alexander septimus, Pontifex maximus, Sanctórum número adscripsit.

III NOTTURNO

Lectio 7

Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum

Matt 25:14-23

In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Homo péregre proficíscens, vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ

Homilía 9 in Evangelia

Léctio sancti Evangélii, fratres caríssimi, solícite consideráre nos ádmonet, ne nos, qui plus céteris in hoc mundo accepísse áliquid cérnimur, ab Auctóre mundi grávius inde judicémur. Cum enim augéntur dona, ratiónes étiam crescunt donórum. Tanto ergo esse humílior atque ad serviéndum Deo prómptior quisque debet ex múnere, quanto se obligatiórem esse cónspicit in reddénda ratióne. Ecce homo, qui péregre proficíscitur, servos suos vocat, eisque ad negótium talénta partítur. Post multum vero témporis positúrus ratiónem revértitur: bene operántes pro apportáto lucro remúnerat, servum vero a bono ópere torpéntem damnat.

Lectio 8

Quis ítaque iste homo est qui péregre proficíscitur, nisi Redémptor noster, qui, in ea carne quam assúmpserat, ábiit in cælum? Carnis enim locus próprius terra est; quæ quasi ad peregrína dúcitur, dum per Redemptórem nostrum in cælo collocátur. Sed homo iste, péregre proficíscens, servis suis bona sua trádidit; quia fidélibus suis spirituália dona concéssit. Et uni quidem quinque talénta, álii duo, álii vero commísit unum. Quinque étenim sunt córporis sensus, vidélicet: visus, audítus, gustus, odorátus et tactus. Quinque ergo taléntis, donum quinque sénsuum, id est, exteriórum sciéntia, exprímitur. Duóbus vero, intelléctus et operátio designátur. Uníus autem talénti nómine, intelléctus tantúmmodo designátur.

Lectio 9 Commemoratio pro Ss. Mauritio et Soc. Mart.

Cum Maximiánus imperátor, ducto in Gálliam exercitu, in fínibus Sedunórum sacrifícii causa constitísset, Thebæórum legio, ne se impiórum sacrórum societáte contamináret, a réliquis cópiis discéssit. Quare imperátor misit ad eos mílites, qui suo nómine nuntiárent ut, si salvi esse vellent, in castra ad sacrifícia redírent: qui se christiána religióne impedíri respondérunt. Quorum respónsum ille indigníssime ferens, majori iracúndia quam antea exársit. Itaque, immíssa parte exércitus in Thebǽos, décimum quemque eórum primum occídi jussit; quod martýrium sua sponte, maximéque hortatóre Maurítio, ferre maluérunt quam imperáta fácere nefárii imperatóris. Ac deínde réliquos omnes, constantíssime Christum prædicántes, décimo Kaléndas Octóbris ab univérso exércitu trucidári ímperat.


Ad Primam: il Martirologio del 23 Settembre.
Nono Kalendas Octobris, luna quinta.





Parti proprie della Messa

INTROITUS

Státuit ei Dóminus testaméntum pacis, et príncipem fecit eum: ut sit illi sacerdótii dígnitas in ætérnum. ~~ Meménto, Dómine, David: et omnis mansuetúdinis eius. ~~ Glória ~~ Státuit ei Dóminus testaméntum pacis, et príncipem fecit eum: ut sit illi sacerdótii dígnitas in ætérnum.

COLLECTAE

Orémus. Deus, qui beátum Thomam Pontíficem insígnis in páuperes misericórdiæ virtúte decorásti: quaesumus; ut, eius intercessióne, in omnes, qui te deprecántur, divítias misericórdiæ tuæ benígnus effúndas. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Orémus. Annue, quaesumus, omnípotens Deus: ut sanctórum Martyrum tuórum Maurítii et Sociórum eius nos lætíficet festíva sollémnitas; ut, quorum suffrágiis nítimur, eórum natalítiis gloriémur.Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

EPISTOLA

Léctio libri Sapiéntiæ.

Eccli 44:16-27; 45, 3-20.

Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus: et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio. Non est invéntus símilis illi, qui conservávit legem Excélsi. Ideo iureiurándo fecit illum Dóminus créscere in plebem suam. Benedictiónem ómnium géntium dedit illi, et testaméntum suum confirmávit super caput eius. Agnóvit eum in benedictiónibus suis: conservávit illi misericórdiam suam: et invenit grátiam coram óculis Dómini. Magnificávit eum in conspéctu regum: et dedit illi corónam glóriæ. Státuit illi testaméntum ætérnum, et dedit illi sacerdótium magnum: et beatificávit illum in glória. Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis.

GRADUALE

Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo. Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excélsi.

ALLELUIA

Allelúia, allelúia. Tu es sacérdos in ætérnum, secúndum órdinem Melchísedech. Allelúia.

EVANGELIUM

Sequéntia ✠ sancti Evangélii secúndum Matthaeum.

Matt 25:14-23.

In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis parábolam hanc: Homo péregre proficíscens vocávit servos suos, et trádidit illis bona sua. Et uni dedit quinque talénta, álii autem duo, álii vero unum, unicuíque secúndum própriam virtútem, et proféctus est statim. Abiit autem, qui quinque talénta accéperat, et operátus est in eis, et lucrátus est ália quinque. Simíliter et, qui duo accéperat, lucrátus est ália duo. Qui autem unum accéperat, ábiens fodit in terram, et abscóndit pecúniam dómini sui. Post multum vero témporis venit dóminus servórum illórum, et pósuit ratiónem cum eis. Et accédens qui quinque talénta accéperat, óbtulit ália quinque talénta,dicens: Dómine, quinque talénta tradidísti mihi, ecce, ália quinque superlucrátus sum. Ait illi dóminus eius: Euge, serve bone et fidélis, quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam: intra in gáudium dómini tui. Accéssit autem et qui duo talénta accéperat, et ait: Dómine, duo talénta tradidísti mihi, ecce, ália duo lucrátus sum. Ait illi dóminus eius: Euge, serve bone et fidélis, quia super pauca fuísti fidélis, super multa te constítuam: intra in gáudium dómini tui.

OFFERTORIUM

Invéni David servum meum, óleo sancto meo unxi eum: manus enim mea auxiliábitur ei, et bráchium meum confortábit eum.

SECRETAE

Sancti Thomæ Confessóris tui atque Pontíficis, quaesumus, Dómine, ánnua sollémnitas pietáti tuæ nos reddat accéptos: ut, per hæc piæ placatiónis offícia, et illum beáta retribútio comitétur, et nobis grátiæ tuæ dona concíliet. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.
Réspice, quaesumus, Dómine, múnera, quæ in sanctórum Mártyrum tuórum Maurítii et Sociórum eius commemoratióne deférimus: et præsta; ut, quorum honóre sunt grata, eórum nobis fiant intercessióne perpétua.Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

COMMUNIO

Fidélis servus et prudens, quem constítuit dóminus super famíliam suam: ut det illis in témpore trítici mensúram.

POSTCOMMUNIO

Orémus. Deus, fidélium remunerátor animárum: præsta; ut beáti Thomæ Confessóris tui atque Pontíficis, cuius venerándam celebrámus festivitátem, précibus indulgéntiam consequámur.Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.

Orémus. Coeléstibus refécti sacraméntis et gáudiis: súpplices te rogámus, Dómine; ut, quorum gloriámur triúmphis, protegámur auxíliis.Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. Amen.


Dall'Anno Liturgico di Dom Guéranger

Tommaso e Lutero.

Nel 1517 una prova dolorosa colpiva la grande famiglia degli Agostiniani: Lutero, uscendo da essa, lanciava il grido della rivolta, al quale, per secoli, tutte le cupidigie facevano eco. L’Ordine illustre che, senza saperlo, aveva nutrito il rampollo del serpente, era benemerito del Signore e, per la consolazione degli Istituti, che per la loro stessa eccellenza sono esposti a più gravi cadute nei loro soggetti spergiuri, ne dava tosto la prova. Ai primi Vespri della festa d’Ognissanti l’eresiarca affiggeva a Wittenberg le sue tesi famose contro le indulgenze e l’autorità del Pontefice romano e, meno di un mese dopo, il 25 novembre dello stesso anno 1517, Salamanca vedeva Tommaso da Villanova darsi a Dio e prendere fra gli Agostiniani il posto abbandonato da Lutero. Nelle tempeste sociali, negli scompigli del mondo, un santo glorifica la tranquilla Trinità quanto l’inferno non poteva neppur sospettare.

Vita. – Tommaso nacque presso Villanova nel 1488. I genitori, la madre soprattutto, lo formarono alla pietà e alla carità verso i poveri. Bambino ancora, amava esercitare la carità e, mortogli il padre a 15 anni, chiese alla madre di trasformare in ospedale la casa ricevuta in eredità. Si portò ad Alcalà per conseguirvi il titolo di maestro nelle arti e la licenza in Teologia e poi, nel 1516, entrò negli Agostiniani di Salamanca e l’anno seguente fece la sua professione. Incaricato di commentare il Libro delle sentenze agli studenti dell’Ordine e di predicare a corte, adempì così bene l’incarico, con tanto zelo e successo che divenne Priore e Provinciale e l’Imperatore lo fece nominare vescovo. Rifiutò a lungo, ma dovette cedere alla minaccia della scomunica. Vescovo di Valenza nel 1544, conservò la sua semplicità nel vestito, a tavola e nella casa, riservando le cure più attente ai poveri, riformò il clero, scrisse vari trattati di ascetica e di mistica, trattando particolarmente dei doni dello Spirito Santo e del Pater. Morì l’otto settembre 1555 e fu sepolto nella chiesa degli Agostiniani di Valenza. Fu beatificato nel 1618 e canonizzato nel 1658.

Elogio.

Il tuo nome, come la tua santità , resteranno per sempre, o Tommaso, perchè hai sparso a profusione benefici sul povero (Sai. m, 9; Ant. del Magnificat) e l’assemblea dei santi loda le tue elemosine (Eccli. 3, 11; Antifon. del Benedictus). Insegnaci la misericordia verso i fratelli, per avere a nostra volta misericordia da Dio, con l’aiuto della tua preghiera.

Tu sei potente presso la Regina dei cieli della quale cantavi le lodi e il giorno della sua Natività tu giungesti alla patria. Insegnaci a conoscerla sempre meglio e fa’ che cresciamo nel suo amore.

Preghiera.

Proteggi la Spagna, della quale sei la gloria, la tua Chiesa di Valenza, l’Ordine nel quale ti precedettero, sulla via della santità, Nicola da Tolentino e Giovanni Sahagun.

I predicatori della parola santa, nel mondo intero, possano mettere a profitto i tesori, fortunatamente conservati, della eloquenza, che ti fece oracolo di principi e luce dei poveri, meritandoti di essere chiamato strumento dello Spirito Santo (Alessandro VII, Bolla di canonizzazione).




LO STESSO GIORNO: COMMEMORAZIONE DI SAN MAURIZIO E COMPAGNI, MARTIRI

A Sion nel Vallese, nel luogo detto Agaune, giorno natalizio dei santi martiri Maurizio, Esuperio, Candido, Vittore, Innocente e Vitale, con i loro compagni della legione Tebea, che, massacrati per Cristo sotto Massimiano, della fama della loro morte hanno riempito il mondo (Martirologio di oggi). Unitamente a Roma ricordiamo questi valorosi che gli eserciti cristiani e molte chiese si gloriano di avere per patroni. «Noi siamo, o Imperatore, tuoi soldati, dissero, ma siamo anche servitori di Dio, per il quale facemmo i nostri primi giuramenti e, se li violassimo, che fiducia avresti negli altri? ». Non vi possono essere impegni o discipline che superino l’impegno del battesimo. Quando di fronte ai principi si leva il Dio degli eserciti, ogni soldato ha il dovere, di onore e di coscienza, di preferire gli ordini del capo agli ordini dei subalterni.

Orazione: Dio onnipotente, degnati di ascoltarci: la solennità festiva del tuo santo martire Maurizio e dei suoi compagni sia per noi sorgente di gaudio, come il loro aiuto è nostro appoggio e la loro nascita al cielo sia la nostra gloria.

Nessun commento:

Posta un commento